quarta-feira, 25 de outubro de 2017

Pedro, poeta de causas.

Partiste no Outubro quente, boa viagem amigo, estou triste...

Raio do frio que aperta e nos deixa, assim
Quentes e dormentes
Raio da saudade de andar por aí, de leve pé
Descalço
Murmúrios da noite
Em sobressalto
Mitigado nas noites frias
Por ma fogueira
Indigente
Que aquecia a gente
E nos transportava
Por aí...
Quiçá, a gente acorde deste sono
Sem a vida ficar ao abandono.
(XicoAlmeida)

HIBERNAR EN EL TIEMPO LLENO DE RECUERDOS Y VIVENCIAS, CON EL FARRUSCO QUE HA FORMADO PARTE ÍNTEGRA DE NUESTRA INFANCIA. CON ESA BRISA SUAVE QUE IMPREGNA EL SABOR DE ESA ESENCIA QUE QUEDA MATERIALIZADA EN EL AIRE DE AQUELLA ÉPOCA Y LO PODEMOS DISFRUTAR EN NUESTRO PRESSENTE.MEMORIAS QUE TRANSMITEN MARAVILLOSOS MOMENTOS DE CONCENTRACIÓN Y AUTÉNTICA SENSIBILIDAD PASADA Y PRESENTE.
UN ABRAÇO FRATERNAL, XICO.